Creador: RODRÍGUEZ-MÉNDEZ
Espazo: Capela do Carmen
Proxecto: “Del hijo, la respiración”
“Pola capacidade de Rodríguez-Méndez para sintetizar na súa proposta aspectos conceptuais relativos á tradición e á forma de entender o espacio na resolución formal”.
Ángel Calvo Ulloa, membro do Xurado dos ‘I Premios Connexio, espazos para a reflexión’.
“Del hijo, la respiración’, de RODRÍGUEZ-MÉNDEZ (Proxecto de intervención en Capela do Carmen).
Rodríguez-Méndez propón para esta capela, situada en extramuros da cidade de Lugo, a creación de dúas superficies de tea de 9×6 m sobre bastidores que serán colocadas nos laterais do interior da Capela do Carmen. Estes lenzos conterán no seu parte superior aceite que será entregado polos membros da confraría do Carmen e depositado nunha vasilla disposta no interior da igrexa. En “Del hijo, la respiración” o aceite vaise desvelando verticalmente pola superficie da tea, como unha presenza que se descobre lentamente e que fala dun peso, unha forma corporal sutil estendida construíndo á súa vez un paradoxal e vívido plano.
Resúltame especialmente emotivo que ese material (o aceite) proveña dos espazos íntimos e privados das familias dos confrades, para unirse nun só “corpo” na vasilla, que posteriormente, nun proceso lento e sen intervención de ningún tipo irá ocupando as dúas superficies de tea nunha transformación que parecería non acabar nunca, como lento e sen termo é o proceso do coñecemento. Rodríguez-Méndez
RODRÍGUEZ-MÉNDEZ
Rodríguez-Méndez traballa en proxectos nos que implica diferenciados linguaxes á marxe da influencia do espazo expositivo e que analizan os principios materiais da propia escultura e da experiencia esencial e física do home. Unha aproximación ao nexo entre acción e escultura e ao equilibrio de materias e influencia enerxética entre ambas. O uso de cilindros, turba e aceite, o son, palabra e corpo interpretadas como formas e materiais inasibles, como xeometrías elementais e absolutas, cuestionan e alteran o proceso de construción e a decisión sobre o termo dunha obra.
Rodríguez-Méndez intervén sobre a incorporeidad do material e a condición aberta e latente das súas obras, nun xogo de perdas e restitucións que testemuñan a presenza definitiva e esencial de vida e cambio.